Herkese bir "Han Yang Fu" gönderiyorum, dikkatle inceleyin:

Hava her zaman değişkendir, insanın da başına her an kötü veya iyi şeyler gelebilir. Kırkayak yüzlerce bacağıyla, yılan kadar hızlı hareket edemez; horozun iki kanadı var, ama karga kadar uçamaz. Atın binlerce kilometre yol alacak gücü vardır, ama binmezse gidemez; insanın gökyüzüne yükselebilecek hırsı vardır, ama şans olmadan bunu başaramaz.

İnsan hayatında, zenginlik sefaletine kapılmamalı, fakirlik de insanı değiştirmemelidir. Eserleri ile dünyayı sarmalayan Konfüçyüs, Chen ülkesinde zor günler geçirmiştir; askeri yetenekleri ile öne çıkan Taigong, Wei Nehri'nde balık tutmuştur. Yan Yuan'ın ömrü kısaydı, bu kötü birinin eseri değildi; Dao Zhi ise yaşlıydı, iyi bir insan değildi. Yao İmparatoru akıllıydı, fakat kötü bir evlat doğurmuştu; kör yaşlı adam ise aptaldı, ama büyük bir evlat doğurmuştu. Zhang Liang aslında sıradan biriydi, Xiao He ise bir ilçe memuru olarak tanındı. Yan Zi beş fit boyunda, Qi Devleti Başbakanı olarak atandı; Kongming ise samanlıkta yaşadı, Shu-Han ordusunun baş danışmanı oldu. Chu Hükümdarlığı güçlüydü, ancak Wu Nehri'nde intihar etti; Han Hükümdarlığı zayıftı, ama yine de geniş topraklara sahipti. Li Guang kaplanı ok atma yeteneğine sahipti, ama yaşlılığında hiçbir unvanı yoktu; Feng Tang ejderhayla binme yeteneğine sahipti, ama tüm hayatı boyunca şanssızdı. Han Xin, şanssız günlerinde bir gün bile üç öğün yemek bulamadı, ama bir gün şansı döndüğünde, belinde üç ayaklı yeşim mühürle gezindi, bir anda şansı düştüğünde, karanlık birinin elinde öldü.

Önce yoksul olup sonra zengin olanlar, önce yaşlı olup sonra genç kalanlar vardır. Dolu bir beyinle, beyaz saçlı olduğu halde başarılı olamayanlar; yeteneksiz ve bilgisi az olan gençler ise başarıya ulaşır. Derin avlulardaki saray kadınları, kaderleri gereği cariye haline gelirken; şuh kadınlar ise zamanla hanım olarak eş olur.

Genç güzeller, ancak aptal kocalarını çeker; yakışıklı beyler, kaba çirkin kadınlarla eşleşir. Ejderha henüz bulunmadı, balık ve kaplumbağa arasında gizleniyor; beyefendi zamanını kaybetti, aşağıda küçük insanların elinde. Giysi yıpranmış olsa da, her zaman nezaket ve görkem taşır; yüzü hüzün dolu, her zaman huzur arayışı içindedir. Zamanında şanssız olmak, sadece yoksulluğa razı olup yerini korumalıdır; kalp eğer aldatsa, kesinlikle başı dik ve gururlu olur. İlk yoksul beyefendi, doğal bir iskelet yapısına sahiptir; birden zengin olan küçük insan, yoksul cildinden kurtulamaz.

Zamanı gelmeyince gökyüzü aydınlık olmaz; yeryüzü zamanı gelmeyince bitkiler büyümez; su zamanı gelmeyince rüzgar ve dalgalar sakin olmaz; insan zamanı gelmeyince şans ve kısmet açılmaz. Bereket ve zenginlik üzerine, kader zaten belirlenmiştir, kim zenginlik istemez ki? Eğer insan temel olan sekiz karakterine uymazsa, nasıl olur da senin için önemli biri olabilir?

Bir zamanlar Luoyang'da yaşıyordum, sabahları rahiplerin yiyeceklerini ararken, akşamları yıkık bir bodrumda kalıyordum, giysi düşünürken vücudumu örtmeyi, yiyecek düşünürken açlığımı gidermeyi istiyordum. Üst kademe insanları benden nefret ediyordu, alt kademe insanları da. İnsanlar benim değersiz olduğumu söylüyordu, bu benim yüzünden değil, beni bırakmamalarıydı. Şimdi sarayda yaşıyorum, en yüksek makama geldim, üç büyük makamda yerim var, bir kişinin altında olsam da, milyonların üzerinde görev yapıyorum, yüzlerce memur üzerindeki sopa ile cezalandırma yetkim var, basit insanları kesme yetkim var, giysi ararken binlerce ipek var, yiyecek ararken yüzlerce lezzet var, dışarıda cesur bir adam kırbaç tutuyor, içerde güzel bir kadın kadeh sunuyor, üst kademe beni seviyor, alt kademe etrafımda. İnsanlar benim değerli olduğumu söylüyor, bu benim yeteneğim değil, bu zamanın, kaderin ve şansın bir sonucudur.

Ah! Hayatta, zenginlik sonsuz şekilde kullanılamaz, yoksulluk kendine yalan söyleyemez, gökyüzü ve yeryüzü döngülerini dinle, sürekli tekrar eder.